آمیزش جنسی بعد از پایان بارداری و پس از زایمان برای چندین هفته یا ماه به تاخیر می‌افتد و زوجین در مدت مشخصی قادر به نزدیکی نیستند. رابطه زناشویی در این دوران برای زنان ممکن است دردناک نیز باشد. زخم‌های میاندوراه و برش‌های ناشی از جراحی مثل برش میاندوراه و مهبل که در عمل زایمان انجام می‌شود، باعث ناکارآمدی جنسی می‌گردد. پس از زایمان، فعالیت‌های دیگر جنسی ممکن است زودتر از نزدیکی زناشویی انجام شود اما برخی از مادران دچار کاهش تمایلات جنسی طولانی مدت پس از زایمان می‌شوند که ممکن است با افسردگی پس‌زایمانی در ارتباط باشد. مشکلات متداول دیگری که ممکن است حدود یک سال پس از زایمان به طول بیانجامد، عدم تعادل خواهش‌های جنسی زن و مرد است. در این دوران، این تمایلات در مردها بیشتر از زن‌ها می‌باشد. بدتر شدن ریخت بدن زن نیز از این دسته معضلات است
تولد اولین فرزند و زمان مناسب رابطه زناشویی
خیلی از زوج‌ها تصور می‌کنند پس از زایمان بایستی تا هفته‌ها رابطه زناشویی نداشته باشند؛ چون ممکن است برقراری چنین رابطه‌ای باعث آسیب به مادر شود. باور نادرست دیگری که در این مورد رایج است، بهتر بودن سزارین نسبت به زایمان طبیعی برای برقراری رابطه جنسی بعد از آن است.
حدود دو سوم زوج‌ها کیفیت روابط زن و شوهر در سه سال اول پس از به دنیا آمدن بچه افت می‌کند. میزان اختلافات بالا می‌رود، زمان اندکی برای ایجاد رابطه صمیمی میان زن و شوهر باقی می‌ماند، و ممکن است بین آنها فاصله عاطفی ایجاد شود.
در این گروه زوج‌ها، مردان و زنان به نحو متفاوتی تحت تاثیر قرار گرفته بودند: رضایت مادران از ازدواج‌شان به فوریت افت می‌کند، اما در مورد مردان این افت به تدریج و در طول چند ماه رخ می‌دهد. تغییرات هورمونی، فشارهای جسمی ناشی از زایمان و شیردهی، و جابه‌جایی ناگهانی از محیط کار به خانه به همراه نوزاد ممکن است توضیح‌دهنده این کاهش رضایت از ازدواج باشد. یک عامل مهم در اختلاف میان این والدین جدید چگونگی تقسیم کردن کارهای خانه و کارهای مربوط به نوزاد بود.
البته بیش از یک سوم از این زوج‌ها در این بررسی توانسته بودند با موفقیت از پس فشارهای عاطفی، جسمی و مالی ناشی از به دنیا آمدن بچه برآیند. اما این زوج‌های چه خصوصیاتی داشتند؟
این تحقیق نشان داد که ارضای جنسی و حس تعهد به همسر در صدر فهرست صفاتی قرار دارد که باعث می‌شود این زن و شوهرهای تازه بچه‌دارشده ازدواج‌شان را “بسیار سعادتمند” بخوانند.
خصوصیت سوم این زوج‌ها “خیرخواهی” بود که در این بررسی این طور تعریف شده بود: “فضیلت دادن چیزهای خوب به فراوانی و به رایگان به همسر” و شامل مواردی از انجام خدمات کوچکی مانند درست کردن چای برای همسر در صبح تا ابراز عشق و نشان دادن احترام و تمایل برای “بخشایش همسر به خاطر اشتباهات و ناکامی‌ها” بود.
در رده بعدی این فهرست “سهیم شدن در انجام کارهای خانه” قرار می‌گیرد. هم مردها و هم زن‌ها پس از به دنیا آمدن بچه، هنگامی که کارهای خانه به طور یکسان بین آنها تقسیم شده بود، ازدواج‌شان را “بسیار شادمان” توصیف می‌کردند. بنابراین احتمالا تقاضا کردن از شوهرتان برای شستن لباس‌ها یا برعکس خواستن از زن‌تان برای عوض کردن لامپ برق ممکن است برای ازدواج شما خوب باشد. گرچه با توجه به خصوصیت “خیرخواهی” شاید بهتر باشد هر کس- زن یا شوهر- داوطلبانه مسئولیت انجام یک کار را به عهده بگیرد.
